KADINLAR SAVAŞTA EN ÖN SAFTA!

TANYA

İnsanlığın tüm sınıflı tarihi, erkek cinsinin kadın cinsi üzerinde egemenlik kurma tarihi, kadının ezilmesi tarihidir. Dolayısıyla insanlık yüzyıllar boyunca büyük tarihi ilerlemeler gerçekleştirdi. Fakat, bu ilerleyiş erkeklere daha iyi bir durum getirirken kadınlar da ezilip, sömürüldü.

Kadınlar ilkel komünal toplumdan sonra hep ezilen, sömürülen konumda kaldı. Hem cinsel olarak ezildi hem de emekçi kadınlar işçi sınıfının bir parçası olduğu için acımasızca sömürüldü. Bu yazımda bütün toplumlarda kadınların konumunu teker teker açmayacağım. Daha çok kapitalist toplumda kadının konumundan ve aile de kadının konumundan bahsedeceğim.

Kapitalizmde her şey daha fazla artı-değer için yani kendi egemenliklerini yaşatmak için en geniş yığınları mülksüzleştirme yoluyla kendisine çalışacak muazzam derecede çok büyük bir işçi ordusu yarattı. Aynı zamanda o güne kadar kadın ve çocuk emeğini de aşırı derecede toplumsal üretim sürecine sokmuş, kapitalist toplum ortaya çıktığı andan itibaren kadınların ve çocukların emeğinin muazzam bir şekilde sömürüsüne dayanmıştır.

Burjuvazi kadını toplumsal üretim sürecine çekerken aynı zamanda kadının aile ve toplum içindeki ikincil konumunu korumaya da özen göstermiştir. Bu da kadının erkekten çok daha ucuz emek gücü olarak görülmesine neden olmuştur. Ve işçiler arasındaki rekabeti kadın işçiler ve işsizler üzerinden sağlamaya çalışıp ücretleri en alt sınırda tutmanın ön koşulunu oluşturmuştur. Yani kadın hem evde hem fabrikada ikincil konumdadır. Ve hep ezilen, sömürülen taraftır.

Kadın fabrikada kocasından, babasından ya da abisinden bağımsız birey olarak çalıştığı halde bile kadının emeği babasının ya da kocasının yardımcısı olarak görülür. Çünkü, burjuva toplumda ailenin besleyicisi erkek olarak kabul edilir. Dolayısıyla kadının bin bir emeklerle kazandığı bütçenin “aile” bütçesine ek gelir olarak gitmesinden kaynaklı emekçi kadının ücreti düşük tutulur. İlk üretim araçlarının özel mülkiyet olarak erkeğin elinde toplanmasıyla kadının köleleştirilmesi, emeğinin hiçe sayılmasından kaynaklı kadının çalışıp kazandığı bütçe babanın ya da kocanın yardımcısı olarak görülür. Evet, belki kadın toplumsal üretimin hemen hemen her alanında bulundu. Fakat bu erkekle ona toplumsal hak eşitliğini kazandırmadı. Tam tersi üretimdeki yeri evdeki, ailedeki konumunu değiştirmediği gibi iki katına çıkardı. Çünkü evin dışındaki çalışması onu evdeki “görevlerinden” azat etmiyor. Hem fabrikada bitmek bilmeyen çalışması, bedenen tükenmiş duruma gelmesi yetmiyormuş gibi eve geldiklerinde de eş ve annelik görevlerini yerine getirmek zorunda kalıyorlar.

Bütün toplumsal ilişkiler gibi ailenin niteliği de içinde bulunduğu ekonomik sisteme göre şekilleniyor. Özel mülkiyet erkeğin elinde toplandığından dolayı ortaya çıkan “karı-koca”, “çekirdek aile” erkeğin kadını özel mülkü haline getirmesiyle, baskı altına almasıyla oluşuyor. Engels aile ve kadın ilişkisi ile ilgili şöyle diyor. “Karı-koca evliliği, tarihe asla erkekle kadının karşılıklı uzlaşması olarak girmez. Tarihte kendini gösteren ilk sınıf çatışması, erkekle kadın arasındaki uzlaşmaz karşıtlığın karı-koca evliliği içindeki gelişmesiyle ve ilk sınıf baskısı da dişi cinsi, erkek cinsi tarafından baskı altına alınmasıyla düşümdeştirler.”

Özel mülkiyetin ortaya çıkmasından sonra gelişen toplumlarda, evliliklerde bu sınıfsal ilişkileri temel almak zorunda kaldı. Örneğin; zenginler arasındaki evlilikler, kadın-erkek ilişkileri sevgi temelinde değil soylu ailelerin unvanlarına göre ya da tamamıyla kadını cinsel bir obje olarak görmesi ile gerçekleşti. Fakat, işçi ve emekçi ailelerde bu tabii ki daha farklı işledi. Çünkü proleterlerin ellerinde mal, mülk olmadığından genellikle kişisel beğeniler ve duygusal anlamda bir şeyler besleme üzerinden oluştu. Bu anlamda proleter kesim bu konuda burjuvaziye nazaran daha özgürdür.

Evet, burjuvazi baktığımız zaman bütün orta çağ boyunca feodal toplumun boyunduruğu altında kalan kadın ve erkeği o zamanlara göre daha çok özgürleştirdi. Fakat bu beraberinde kendine yabancılaşmayı erkeğin ve kadının daha fazla çalışıp akşam evlerine geldiklerinde sadece ortak zamanlarının akşam yemeği olması aynı zaman da bu masada beş karış suratların, birbirleriyle tek bir cümle dahi konuşmadan robotlaşmalarını da beraberinde getirdi. Kapitalizm özgürleştirirken aynı zamanda yabancılaşma ve çürümeyi de proleter ailenin içine soktu. Aynı zamanda kadın işten gelip kocasına yemek yapmak, evi temizlemek, çocuğuna bakmak gibi görevleri de yapmak durumundaydı. Çünkü, erkek proleter de olsa erkek egemen sistemde sahip olduğu bütün ayrıcalıkları kullanır. Kadının dışarı da çalışıp para kazanması her ne kadar bu otoriteyi kırmış olsa da tamamen ortadan kaldırmıyor. Dediğimiz gibi erkek kendine sunulan bütün ayrıcalıkları kullanıyor.

Adeta kadının üzerinde kamburlaşan kırk parçaya bölünmüşlük, katmerleşen sömürü, ezilmişlik, daralan duvarlar. Artık kadın için katlanılamaz bir hale geldi. Ve kadın kendini hapseden o duvarları yıkmaya, çatlatmaya başladı. Bu da kadının üretime katılması ile gelişti. Kadının üretime katılması aslında onu sıkıştıran o duvarları çatlatmasını sağladı. Kadının politik bilincinin de gelişmesinin bu temelde toplumsal mücadeleye katılmasının ve özgürleşmesinin yolunu açtı.

Burjuvazi kadını evinden çıkartıp fabrikalara, üretime çekerken bunu düşünmemişti. Kadını daha fazla sömürebilmeyi, daha fazla artı-değer elde edebilmeyi düşünmüştü. Fakat kadını bir kere proleter saflara çektikten sonra işler değişti. Evet, belki de üretime katılması onun ezilmişliğine katma değer kattı. Ama bu ezilmişlik onu devrimci saflara götürdü. Ve kadın tarihin büyük sahnesinde örgütlenerek, eyleme, harekete geçerek bin yıllık prangalarını kırıp attı. Lanetli üstüne yapışmış hırkasını atıp yerine ateşli gömleklerini giydi. Kılıçlarını kuşandı. Ve meydanlara atıldı verdiğimiz büyük savaşta en ön saflarda en cesur şekilde savaştı, savaşıyor ve savaşacak!