EŞİTSİZ EĞİTİM

Eğitim her insanın temel hakkıdır. Günümüzde diğer bazı temel haklarımız gibi eğitim hakkını da alamayan on milyonlarca insan var. Eğitim alamayan veya zor şartlar altında eğitim alabilen işçi çocukları da her durumda ve her şartta olduğu gibi egemen sınıf olan burjuvazinin çocuklarıyla eşit şartlarda değil. Devleti ve eğitimi organize eden araçları elinde bulunduran burjuvazi, eğitimi de kendi çıkarları doğrultusunda kullanıyor. Bu şartlar altında zaten eşit bir eğitim bekleyemeyiz. Kapitalist sistemdeki özelleştirmeler ve eğitimin paralı hale gelmesi ile birçok öğrenci hak ettiği eğitimi alamıyor. Bununla birlikte hak ettiği eğitimi alamayan öğrenciler ile özel okullarda okuyan öğrenciler aynı sınava giriyorlar. Bu yüzden sınavlarda yoksul öğrenciler sınıfsal ayrımı içlerinin en ücra köşesinde bile hissedebiliyorlar. İşçi çocukları da kendilerini parçalayarak sınavlarda ve toplumun gözünde başarılı olmaya çalışırken, saatlerce derslere çalışırken, lise sınavından yüksek puanlar alıp başarılı liselere gidip kendimizi geliştirmeye çalışırken, burjuvazinin çocukları özel okullarda okuyup sınav streslerini umursamadan istedikleri bölümleri okuyup seçtikleri mesleği yapabiliyorlar. İşçi çocukları ailelerinin baskıları yüzünden istemedikleri bölümlere gitmek zorunda kalıyorlar. Mesleki anlamda ideal oluşturup onun için mücadele edemiyorlar. Çünkü vakitleri yok, bir an önce okulu bitirip çalışmaya ve para kazanmaya başlamaları gerekiyor. Bu konuda birçok öğrenciye aileleri ve çevreleri baskı yapıyor. Zaten yoksul öğrencilerin büyük bir bölümü öğrenciyken çalışmaya başlıyor. Çünkü devletin verdiği burs zaten bir insana asla yetecek miktarda değil, ailelerinin durumu da zaten ortada. Bu şartlar altında yoksul öğrenciler okurken bir yandan da çalışmak zorunda kalıyorlar. Ne okudukları okuldan ne çalıştıkları işten ne de yaşadıkları hayattan zevk alabiliyorlar. Peki bu sırada burjuva çocukları ne mi yapıyor? Onların bir vakit sınırlaması yok, kendilerine ideal belirliyorlar. O ideale ulaşana kadar sınavlara tekrar girebiliyorlar. Okurken zaten derslerden başka düşünecekleri bir sıkıntıları yok. Aile, toplum ve çevre baskısı desen o da yok. Çünkü onları hayat mücadelesine girmek durumunda bırakacak sorumlulukları yok. Bu eşit olmayan sisteme karşı bütün sıra arkadaşlarıma sesleniyorum; Gelin hep birlikte mücadele edelim ve politik özgürlük kazanılmadan akademik özgürlük kazanılamaz şiarını yükseltelim! Adana’dan Bir Döb’lü