Bireysel Değil, Hepimiz Organize!

Geçtiğimiz sene, 11 Mart günü açıklanan ilk Covid-19 vakasından bu güne kadar uzun bir pandemi sürecinden geçtik ve pandemi hala devam ediyor. Pandeminin başından bu yana sürdürülen online eğitimin liselilere gerçek anlamda hiçbir katkısı olmadı. Uzaktan eğitime geçiş yapıldıktan sonra, EBA programının altyapısı oluşturulamadığı için programda sürekli çöküntüler yaşandı, online eğitimin niteliksizliği yokmuş gibi sınavlar yapıldı, maddi koşullar sebebiyle derslere giremeyen öğrencilerin durumu yok sayıldı, öğrenciler eğitimini öğrenimini görmediği derslerden sınav oldu. Öğrencilerin büyük bir kısmı sınıfı geçebileceğinden endişe duyuyor... Liselilerin eğitim hayatlarından kaybedecekleri başka neleri var? Hiçbir şey. Bir senedir yaşanan tüm sorunlar, milyonları bulan tag çalışmaları ile Twitter'da, basın açıklamalarında, liselilerin ortak yayınladığı basın metinlerinde dile getirilmeye çalışıldı. Liselilerin hem okulları, hem de hayatları, bu kadar tehlikedeyken onları sokaklardan alıkoyan ne? Yüz yüze eğitim başladığından beri, birçok dayanışma ve tag grupları kuruldu, binlerce liseli bu gruplara, dayanışmalara katıldı, ama bu gruplar ve yapılar politik olarak dar görüşlü olarak kaldılar. Liseli öğrenciler dinamikliği ile, cüreti ile kıpır kıpırken, haklarını sokaklarda aramak isterken, neredeyse her dayanışma grubunda, öğrencilere müdahale eden, mesajlara müdahale edip tartışmaları geri çekmeye çalışan, eylem önerilerini görmezden gelen, öğrencileri pasifist bir hale getirmeye çalışan küçük bujuva unsurlardır. Dayanışmaların mesajlaşma gruplarındaki o büyük kitleyi, içi boş muhabbetler eden ve sadece tag çalışmaları yapan bir hale getirmeye çalışıyorlar. Bu sohbet gruplarında hak alma mücadelesini sokaklara taşımak isteyen öğrenciler terörize ediliyor, ama buna rağmen çoğu öğrenci durumun ciddiyetinin farkında ve bu işlerin sadece tweet atmak ile olmayacağını biliyor. Liseliler birçok yerde pankart ve yazılama çalışmaları yaptı, geçtiğimiz haftalarda liseliler “Uzaktan Eğitimin, Yüz yüze Sınavı Olmaz!” diyerek basın açıklaması düzenledi, haklı taleplerini dile getirdi ve eğer talepleri yerine getirilmezse sokaklarda seslerini daha çok haykıracağının da uyarısını verdi.

Pandeminin başlamasından beridir liselilerin eğitimin niteliksizliğine karşı verdiği mücadeleyi bu şekilde özetleyebiliriz. Liseliler pandemiden başlamasından beridir birçok sorununu farklı şekillerde dile getirdi, ancak bu sorunlar daha önce de vardı, şu an bu kadar göze batmasının sebebi Türkiye ve Kürdistan'da devrimci durumun gelişmesi ve maddi koşulların daha zorlu ama kitlelerin daha devrimci hale gelmesidir. Bu tahlili sadece liseli öğrenci hareketinin durumundan değil; işçi eylemlerine, Boğaziçi direnişine, kadın eylemlerine, LGBTİ+ eylemlerine bakarak yapıyoruz. Peki, devrimci durum hem nesnel hem de öznel anlamda bu kadar gelişmişken, maddi koşullar yaşamımızı bu kadar zorlaştırmışken, yaşam bizlere lüks olarak görülürken liseliler ne yapmalı? Bizler ne yapmalıyız?

Bizler birlikte güçlüyüz. Yaşadığımız tüm sorunlara karşı, niteliksiz eğitime, okullarda gerici-faşist örgütlenmelere, ırkçılığa, cinsiyetçiliğe, homofobiye, anti-bilimsel eğitim sistemine karşı, kısacası yaşadığımız tüm bu sorunları yaratan kapitalizme karşı örgütlü ve birlikte olmalıyız. Toplumsal sorunlar tek tek bireylerin sorunu olmadığı gibi, bireysel olarak çözülmez, çözülemez! Kapitalizme ve onun faşist aygıtına karşı, gerici eğitim sistemine karşı, bir mücadele vereceksek örgütlü ve birlikte bir mücadele vereceğiz! Çünkü biz liselilerin sorunları nasıl sistemin işleyişinden bağımsız değilse, toplumun başka kesimlerinin yaşadığı sorunların kaynağı da sermaye egemenliği ve onun siyasal örgütlenmesi olan faşizmde birleşiyorsa, liselilerin sadece kendi talepleri için değil, toplumun farklı kesimleri ile birlikte politik mücadeleyi büyütmesi gerekmektedir.

İstanbul’dan Bir DÖB’lü